Zo was het jaar weer bijna voorbij. Een uitgelezen moment om de balans op te maken. Wat deed ertoe? Waar ging het eigenlijk over? En voor wie zich bewust doelen heeft gesteld: wat is daarvan terecht gekomen?
Afgelopen zomer heb ik mezelf uitgedaagd met het starten van dit blog. Inmiddels is daar goed de klad in gekomen, en deze bijdrage lijkt die constatering alleen te bevestigen. Elke zin moet uit de klei worden getrokken, schiet niet op. Toch is het starten van deze schrijfsels voor mij één van de memorabele momenten van afgelopen jaar. Deed dit ertoe dan? Ik denk het wel. Het is goed om mijn gedachtenstroom richting te geven, een onderwerp te kiezen die me na aan het hart ligt, me bewust te worden van mijn visie daarop, en daar een lopend verhaal van te maken. En waarom?
Afgelopen jaar stond ook in het teken van de verkiezingen en de vorming van een nieuw kabinet. De PVV werd uit het verdomhoekje gestemd, het CDA werd weggevaagd, PaarsPlus bleef haken achter een paar piketpaatjes, "Gedoogregering' werd woord van het jaar. Ik heb als medeauteur van Liberale Media regelmatig tegenwicht proberen te geven aan de al dan niet liberale geluiden ter rechter zijde. Op een gegeven moment heb ik vooral uit tijdgebrek afgehaakt.
Ik heb veel geleerd op dat podium. Om te beginnen dat "liberaal" en "rechts" bepaald niet onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. GroenLinks en D66 lijken zich de laatste tijd liberaler op te stellen dan de VVD. In rechtse kringen wordt "liberaal" vaak als volgt beleden: "doe wat je niet laten kunt, maar val mij er niet mee lastig". Zie verder de bijdragen op Liberale Media.
Een andere les: dat links en rechts allebei even hard de plank mis kunnen slaan. En dat dat goed is. Vallen en opstaan, voortschrijdend inzicht, dat zijn onmisbare ingrediënten van een gezond politiek klimaat.
De belangrijkste les voor mij is wel dat elke goed beargumenteerde mening van belang is. De PViVisering van de samenleving vind ik een kwalijke zaak. De polarisering die die club teweeg heeft gebracht heeft echter één positief gevolg: we zijn minder onverschillig geworden.
Kom ik terug op mijn vraag: waarom zou het goed zijn hier te blijven schrijven? Omdat ik me liever verwonder over het één en me groen en geel erger aan het ander, dan dat het me allemaal om het even blijft. Ik wil dat wat ertoe doet er ook voor mij toe blijft doen. Ten strijde tegen de onverschilligheid, te beginnen bij die van mezelf!
Zo, het voornemen staat. Nu alleen nog de zelfdiscipline.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten